Bijna Thuis

Ik kan eindelijk weer mijn verhaal kwijt. Opa heeft er een hele tijd opgezeten en ik heb in het zwembad gezeten. Nu zijn ze druk met allerlei andere zaken en kan ik er mooi weer even op. Mooi weer hebben we de hele tijd al gehad dus dat zal wel even wennen zijn als we thuis zijn.

Opa heeft al geschreven dat we weer verhuisd zijn. Dat vond ik wel jammer want we hadden een mooi huis met een eigen zwembad. Koel hé. We hebben een heleboel krokodillen gezien en eentje lag er zo dichtbij dat we hem bijna konden aanraken. Eigenlijk konden we hem wel aanraken maar dat mocht niet van papa. Zijn staart lag dichtbij maar zijn kop lag wel 2 meter verder. Omdat je altijd 4 ½ meter uit hun buurt moet blijven zou ik mooi ruim 2 meter te kort komen voor zijn bek. Dat risico wilde ik niet lopen. Want als hij je te pakken krijgt loopt het altijd fout af en kun je niet meer lopen zegt mijn moeder. Senna zei toen dat als hij de andere helft op eet je nog wel kunt lopen maar niet meer kunt zien waar je loopt.

We zijn vandaag naar de Keys gereden. Daar zijn we al een keer geweest maar toen zat Senna nog in zijn wandelwagen en nu niet meer. We zijn naar Rob gereden. Die heeft hele grote vissen en die hebben zo’n honger dat ze de vissen gewoon uit je handen eten. Het zijn Tarpons zei mijn vader. Ze waren ook leuk om te zien want ze maakten ruzie met de pelikanen. Die wilden ook van de vis snoepen maar omdat de Tarpons uit het water moesten komen met hun grote bekken en de Pelikanen al boven water waren konden ze heel vaak al heel gauw de vis pakken. Als ik die Tarpon was zou ik die Pelikaan gauw in zijn poten bijten. Dan houdt die z’n grote bek wel. Oma wilde ook zo’n Tarpon een visje voeren maar ze zag niet dat onder de steiger door een Pelikaan er aan kwam. Voordat Oma in de gaten had dat de Pelikaan in de gaten had dat Oma een visje had, had die Pelikaan de vis al uit Oma’s hand gerukt. Mama heeft dat als het goed is gefilmd. Ik heb hem nog net gezien maar de kans is groot dat ik hem naar één of andere show ga sturen. Hebben die andere mensen ook een leuke avond.

Daarna zijn we naar Morada Beach gereden. Dat is een restaurant die aan het water ligt. Je kunt daar lekker eten en gelijk over het water kijken. Ze hebben er een strand en er staan een heleboel palmbomen op. We hebben daar lekker gegeten en mooie foto’s gemaakt. Oma heeft er ééntje met haar telefoon gemaakt en naar Tante Linda gestuurd. Die stuurde terug dat het een Bounty Beach is. Maar die hebben we daar mooi niet gekregen en we hebben wel ons bord leeg gegeten. Omdat ik nu dit verhaal schrijf kan opa er niet bij om er een foto van het strand bij te zetten. Het was er erg mooi aan het strand. We hebben veel foto’s gemaakt ook groepsfoto’s. Dat vonden ze leuk want het zand was erg wit. Het leek wel sneeuw. Opa wilde er een kerstkaart van maken en vroeg aan Mama of ze Prettige kerstdagen in het zand wilde schrijven. Maar dat kan helemaal niet want we hebben korte broeken aan en het is nog lang geen kerst. Senna en ik wilden eigenlijk gaan zwemmen daar maar dat mocht niet. Het kon wel want we hadden onze zwembroek al aan.

Da was wel makkelijk voor thuis want toen hoefden we alleen onze broek maar uit te doen en konden we gelijk gaan zwemmen. Dat hebben we ook gedaan. Nu zijn mama en oma druk in de weer om de koffers in te pakken. IK heb even gekeken of dat wel goed ging. Onze Lego moest wel mee kunnen en Senna en ik hebben er voor gezorgd dat deze als eerste in de koffer gingen. Die van Opa had hij ook al in zijn koffer liggen. Ja u leest het goed, Opa heeft ook Lego gekocht. Een watervliegtuig in de Lego winkel in de outlett. Als we thuis zijn zullen we hem wel helpen met het in elkaar zetten. Hij heeft 700 en nog wat onderdelen en 2 boeken waarin staat hoe dat moet. Papa is druk bezig twee stoelen vluchtklaar te maken. In ons eerste huis waren maar 2 makkelijke stoelen. Ze hebben er 2 bij gekocht. Van die inklapbare stoffen stoelen. Nu zie ik u al rekenen. 2 stoelen en 2 makkelijke stoelen, dan komen ze er dus nog te kort. Dat vonden Senna en ik dus ook. De stoelen zijn mee gegaan naar ons andere huis en ook weer naar ons hotel in Homestead. Dat papa nu druk bezig is komt omdat ze ook mee moeten naar Nieuwegein. Kunnen ze er daar in zitten. Omdat ze niet in de koffer passen en als handbagage niet toegestaan zijn, we hebben tenslotte al een stoel in het vliegtuig, gaan ze als extra bagage mee. Extra bagage kost extra maar nu hebben Senna en ik het weer gedaan. Ze zeggen dat het wandelwagens zijn, en die mogen zo mee. Ik zie al voor me hoe dat gaat aan de gate:

Sir, whats that. That is an wheelchair for the kids. The weels are in our suitcase so now it is an chair.

Geen woord van gelogen en dat in het Engels. Of het lukt is maar de vraag. Mocht u in Nieuwegein 2 makkelijke stoffen stoelen zien staan, dan weet u genoeg.

Meer zal ik maar niet schrijven over wat ze allemaal gekocht hebben. In Amsterdam komen we aan met een vlucht uit Londen maar niemand geloofd dat. We hebben een kleur die niet klopt met het weer van de afgelopen weken in Europa. Ook hebben we geen zin om te wachten op de vlucht uit de Malediven, want die komt pas veel later aan. Als we morgen weggaan is het al donker en moeten we gaan slapen in het vliegtuig want als we thuis komen is het al het einde van de middag. We moeten thuis vroeg naar bed want maandag moeten we weer naar school. Lekker hoor, je kunt niet eens uitrusten van de vakantie. Ik denk dat ik maar een foto van het strand naar school stuur en zeg dat we ingesneeuwd zijn. Voordat de sneeuwschuivers in Florida zijn heb ik al weer vakantie.

Oma zit aan de laptop te rukken. Hij moet de koffer in en ik ook, nou welterusten dan maar en tot overmorgen dan ben ik er weer en kan ik mijn verhalen gewoon aan jullie vertellen. Hoewel ik het opschrijven ook wel leuk vind. Goed hé voor groep 2. Het heeft me aardig wat zweet gekost, maar dat zou ook wel eens door het weer kunnen komen.

Voor je het weet ben je terug

Dat zeiden we 3 weken geleden toen we aankwamen bij Quality Inn. We zitten nu in de Travelodge en die ligt er naast. Maar voordat het zover was hebben we eerst nog een paar dagen in Naples door gebracht. Daar hebben we (nog) niet veel over geschreven puur omdat we niet veel gedaan hebben. We hebben een dag aan het strand doorgebracht heerlijk om te zwemmen en om het kleurenschema aan te passen. Beiden is goed gelukt.

Uiteraard hebben we ook nog een outlett bezocht omdat er tenslotte nog kleding aangeschaft moest worden. Hier hebben ze nog echte outlett prijzen en geen overjarige winkeldochters. We hebben in ieder geval genoeg om een paar Amerika loze jaren uit te kunnen zingen.

Gewandeld hebben we ook nog. In het Lovers Key State Park. We hadden tenslotte nog niet zoveel krokodillen gezien. Na de wandeling konden we er één bijschrijven. Hoewel we blij waren er weer één te hebben gezien, nu zeggen we ééntje maar. Hoe dat zo vertel ik later.

Vanmorgen hebben we ons huis in Naples moeten verlaten. Met pijn in ons hart. Ten eerste omdat we nu naar ons laatste overnachtings adres gaan en ten tweede is het toch wel ernstig prettig een “eigen” huis te hebben met zwembad. Je hoeft niets te delen, kunt zelf je eten koken en je hebt nog de ruimte ook. Dus gisterenavond de eerste grote krachtmeting. Alles in de koffer zien te krijgen. Het is gelukt en we hebben zelfs nog kilo’s over.

Vandaag zijn we terug gereden naar Homestead. Dat deden we via de Interstate 41, de Tamiamitrail. Een weg die van Tampa naar Miami gaat. Deze hadden we al een keer gereden maar toen in de richting Tampa. Na enige kilometers de eerste stop. Een echte boardwalk dwars door de everglades. Nu wil het zo zijn dat water en een hoge temperatuur goed zijn voor een grote hoeveelheid muggen. Ze hebben veel water en het was vandaag dik boven de 30 gr. Reken maar uit hoeveel muggen dat zijn. Pijnlijk genoeg een heleboel. Aan het einde van de boardwalk, of eigenlijk halverwege, want je moet hetzelfde stuk weer terug, lag een houten uitkijk vlonder met een houten reling. Op de vlonder kijk je dan uit over het water en als je net naast de reling kijkt dan krijg je de schrik van je leven. Een levensgrote krokodil lag daar heerlijk op een boomstam te zonnen. Het puntje van zijn staart op een cm van de reling. Zijn kop lag ruim 2 meter verder. Op de terugweg stak er nog een grote schildpad over. We hebben daar een groot aantal goede foto’s van kunnen maken want die beesten zijn doorgaans niet zo snel.

Ook bij onze lunchstop ergens aan het water hebben we 3 krokodillen gespot en vastgelegd. We vonden toen al dat we er veel gezien hadden, want ik had nog niet eens verteld dat we ook nog 3 baby krokodillen gespot hadden. Ook deze keer hebben we een aftakking van de I41 genomen. Deze durtroad gaat tussen de everglades door en komt aan het einde weer op de I41 uit. Gelijk bij de eerste stop wilde Sander zijn hengel uitwerpen en dat heeft hij een paar keer gedaan. Het water was zo helder dat je kon zien wanneer de vis beet. Tegen het einde kwam een krokodil kijken wat er aan de hand was en toen hebben we het vissen opgegeven. De krokodil mocht eens mee willen gaan doen. Om een lang verhaal kort te maken we zijn gestopt met het tellen van de krokodillen. Op enig moment zagen we er 7 tegelijk en we hebben nog een volle dag in de everglades. Dat zal dan ook ons laatste vakantie uitje worden. Vanuit Homestead rijden we morgen in de richting van de Key’s en doen ook de everglades nog aan.

Zaterdag vliegen we pas in de avond zodat we in de ochtend voldoende de tijd hebben alles in de koffers te stoppen. Nu hadden we nog enkele zaken los in de auto liggen. De laptop gaat er als laatste in zodat we onze belevenissen van morgen nog met jullie kunnen delen.

Even weg geweest

We hebben al enige tijd niets van ons laten horen. Wees niet bevreesd, het gaat goed met ons. Eerlijk gezegd eigenlijk wel uitstekend. Wel zijn we inmiddels verhuisd. We huizen nu in Naples in wederom een eigen huis met zwembad. Het is een echte Amerikaanse villa. Alles gelijkvloers en groot. Ik weet dat een foto meer zegt dat duizend woorden maar toch is het schrijven van 1000 woorden sneller dan het plaatsen van een foto.

Vrijdag zijn we dus vertrokken naar Naples. Dat was een paar uur rijden en onderweg hebben we nog het Myakka State Park aangedaan. Daar hebben we een boardwalk gelopen en eigenlijk wilden we ook nog wel een andere wandeling doen maar daar hebben we vanaf gezien. We wilden niet al te laat aankomen. We rijden richting kust en zijn bang dat er meer zijn die dat doen. Achteraf viel dat nog mee en zijn file vrij aangekomen.

Zaterdag hebben we door gebracht aan de rand van het zwembad en iets er naast. Met een temperatuur van rond de 35 graden is dat de beste plek. We hebben een overdekte patio met een, voor ons begrip redelijk groot zwembad. Komt goed uit want de beide heren moeten oefenen.

’s Avonds zijn we naar Naples Pier gereden en daar de zonsondergang bekeken. De temperatuur van het zeewater deed niet onder voor ons zwembad. Geeft wel een echt vakantie gevoel zo ’s avonds laat naast of in het zwembad met een koel drankje. Binnen is het gelukkig wel koel. Althans zo voelt het aan want ik besef me dat 75 gr F 25 gr C is en eerlijk gezegd stoken we het ’s winters thuis niet zo warm.

We hebben een buiten keuken en de steaks worden perfect bereid door onze kok. De winkel is dichtbij en de keus is groot. Zo ook de koelkast en dat is prettig want er gaat aardig wat vloeistof doorheen en daarbij is het plezierig dat er een ijsklonten fabriek inzit waardoor ook buiten de drankjes koel blijven.

Ik ga nu iets schrijven wat u mogelijk niet zult geloven. Zondagmorgen hebben we de wekker gezet. Eigenlijk zaterdag avond al want hij ging de volgende ochtend om 06.15 uur af. We wilden namelijk zelf voor ons avond eten gaan zorgen. Nu had ik al geschreven dat de winkel dichtbij was dus dat ging hem niet worden. Nee, we hebben het ruime sop gekozen. We zijn gaan vissen. Ongeveer zo’n 12 mijl uit de kust, op een boot uiteraard, met 20 andere enthousiastelingen. (goede morgen wat een woord en de spellingscontrole keurt het nog goed ook). Om 07.30 uur moesten we bij de boot zijn en een kwartier later voeren we uit. Het duurde even voordat we op open zee waren maar dat gaf niet. Of eigenlijk toch wel want de huizen waar we voorbij voeren. Daar zijn geen woorden voor, dus je zult daar verder ook niets meer over lezen. Ik laat wel een foto zien. Op zee hebben we ongeveer 45 minuten gevaren voordat we voor de eerste keer konden gaan vissen. De schipper zou even voor doen hoe het moest en dat deed hij ook. Een kwestie van ingooien en ophalen. Groot was zijn en onze verbazing dat hij gelijk al een vis aan de haak had geslagen. En dan zeggen ze nog wel dat de beste stuurlui aan wal staan. Wij hebben het ook geprobeerd en dat is ons goed gelukt. Het bleef bij proberen. We hebben meer vissen gevoerd dan gevangen. Maar een aantal malen waren wij sneller of de vissen wat langzamer. Het meeste dat naar boven gehaald werd waren Red Snapper:

Rode snapper

Vissen

De rode snapper is een straalvinnige vis uit de familie van snappers, orde baarsachtigen, die voorkomt in het noordwesten, het westen en het zuidwesten van de Atlantische Oceaan.Wikipedia

We hadden besloten alles mee te nemen wat eetbaar was. Dat resulteerde in 3 rode snappers. Een paar andere vissen hebben we terug gezet. Ook zijn er door anderen nog 2 haaitjes gevangen en een andere had een kogel vis gevangen. Maar dat alles moest terug de zee in. ’s Middags was er weer een tour en er moest nog wat over blijven. Wel hadden we op eens het idee dat we wat groots aan de haak hadden geslagen. De top van de hengel boog verschrikkelijk door en de lijn was niet naar boven te krijgen. We hadden echt wat groots aan de haak geslagen. En dat was nog waar ook. We zaten nl vast op de bodem en hadden dus de hele wereld eraan hangen. Werelds, maar ook die hebben we weer terug gesmeten.

Na 2 uur vissen en 2 keer veranderen van stek moesten we terug en eerlijk gezegd het was voorbij voordat we er erg in hadden. De gevangen vis werd aan boord schoon gemaakt en gefileerd. Hadden we daar eerder wat van geleerd dan hadden we geweten dat 3 red Snappers te weinig is als avond maal. Dus 2 pizza’s moesten er nog bij en dan is het maar goed dat de winkel dichtbij is. We gaan zo aan tafel en het grote voordeel hier is dat het eten niet zo erg afkoelt. Hoe de vis gesmaakt heeft verteld ons volgend verhaal.

de lucht in

Gisteren zijn we naar Kennedy Space Center geweest. Dat was dezelfde weg naar het strand van tante Linda, maar dan rechts. Je kon gelijk zien dat we er waren want er stonden een heleboel grote raketten en ook de benzinetank van de shuttle. We zijn eerst met een bus gaan rijden en hebben gezien waar de raketten uit de fabriek komen. Ze gaan dan op een grote rupsband over stenen naar een platform waar hij de lucht ingaat. Nu stond er geen raket en dat is maar goed ook want als er wel een raket staat mag je er niet komen. Als de motoren aangaan komt er een heleboel vuur en dus mag je niet in de buurt zijn. De bus stopte bij een andere raketten fabriek en daar mochten we in. We zagen gelijk een hele grote raket. Die was 9 bussen hoog en ook 2 keer zo hoog als het beeld van New York. De raket was nog niet klaar want deze lag en een raket die klaar is staat rechtop.

We hebben ook de raket gezien die naar de maan gegaan is. Dat was in een grote zaal. Daar was eerst een film en toen ineens zagen we voor ons de raket voor de maan. Dat was een kleine. Ook de astronaut stond er ineens naast. De aarde konden we ook zien want we waren nu op de maan en daar kun je de aarde zien als het licht is. Dus alleen overdag en niet ’s nachts want dan is het donker en liggen we te slapen. Je kunt dan wel weer de maan zien maar dan moet je wel op de aarde zijn.

Van opa hebben we geld gekregen omdat we al heel goed kunnen zwemmen. Senna en ik hebben een Space Shuttle gekocht. Hij was net echt. En ik kan het weten want ik heb ook de echte gezien. Dat was in een ander gebouw. Je moet eerst helemaal omhoog lopen en als je er bent zie je een film. Aan het einde van de film zie je dan de Space Shuttle op het scherm. Maar het mooie is dat je denkt dat je hem op het scherm ziet maar dat is niet waar. Je ziet hem door het scherm want als het scherm omhoog gaat zie je ineens de echte Space Shuttle hangen. Die is echt heel groot. Wel 100 keer zo groot als die van ons. Ook kun je door het Space Station kruipen. Dat is heel leuk. Opa durfde niet want aan het eind moet je door een glazen buis kruipen en dan zie je onder je de grond. Die is heel diep beneden want het Space Station hangt heel hoog in de lucht. Dat moet omdat de Space Shuttle er naast hangt en die komt bijna met zijn vleugels op de grond. Zo groot is die.

Daarna zijn we naar de bioscoop gegaan. Een 3D. Want je moest een bril op. Het was een echte bioscoop want papa heeft popcorn gehaald en die hebben we lekker op gegeten tijdens de film. Senna heeft ook popcorn gegeten maar verder niet naar de film gekeken. Hij is bij opa op schoot gaan zitten slapen. Moet hij weten, maar dan heeft hij Nederland niet gezien. Ik wel want ze lieten een film zien van het Space Station en want je allemaal kunt zien als je zo hoog in de ruimte bent. Het maakt daar niet uit of het dag of nacht is want als het donker is kun je daarboven mooi de lampjes van de aarde zien, Als het licht is kun je zelfs op de bodem van de zee kijken.

Als je eens in Florida bent moet je daar echt gaan kijken want je hebt een hele dag nodig. Opa vond dat wel jammer want vlak in de buurt heb je ook het politie museum en daar wilde hij ook wel kijken. Moet hij een andere keer maar terug gaan, volgend jaar of zo. Ga ik ook weer mee want ik wil nog wel een keer. Senna mag dan ook wel mee want die kan al heel goed zwemmen. Hij mag al zonder bandjes in het zwembad ook als er niemand anders in is. Maar dan moet er wel iemand bij het zwembad zijn die op hem let.

We gaan vandaag nog een keer naar de mini golf want we mogen nog een keer en morgen kan het niet meer. Dan moeten we weg naar een ander huis in Naples. Dat ligt aan de zee en kunnen we lekker naar het strand. Hoe het daar is dat vertel ik wel een andere keer. Opa moet er nu bij want hij wil de foto’s erbij zetten. Ik had toch beloofd dat ik de taart zou laten zien en als je wat beloofd . . .

Als de dag van gisteren

Eigenlijk had ik zaterdag pas weer online willen zijn, maar er is zoveel gebeurt dat ik besloten heb eerder online te komen.

Allereerst dank u wel voor alle kadootjes, felicitaties en kaarten die ik gekregen heb voor mijn verjaardag. Ik snap dat het niet makkelijk is om kadootjes naar Amerika te sturen dus doe dat maar niet. IK neem ze thuis wel in ontvangst.

Op mijn verjaardag hebben we eerst kadootjes uitgepakt en toen zijn we naar de Mini Golf gegaan. Dat was heel leuk. Je kreeg een stok en mocht zelf een balletje pakken. Dat was uit een hele grote ton me een heleboel gekleurde ballen. Ik had een groene en Senna een witte. Het was een mini golf maar volgens mij was het gewoon golf. We hadden 18 banen en daarnaast nog eens 18. Wij deden de Golden Nugget. De eerste baan lag beneden, maar voor baan 2 moesten we al naar boven en zo ging dat steeds verder. Als je met de minste keren slaan de bal in het gat krijgt heb je gewonnen. IK deed dat heel goed. Opa niet want die heeft 2 keer de bal buiten de baan geslagen. Hij wilde toen verder gaan op die andere baan maar dat was niet eerlijk. Dan was hij al verder en dat mag niet. Ook moesten we de bal in een gat slaan en dan kwam hij ergens anders weer op de baan. Het was alleen erg warm. Aan het einde bleek dat papa en ik even veel geslagen hadden en de anderen veel meer. Maar eigenlijk heb ik gewonnen want de bal van papa is 2 keer door een andere bal in het gat gerold. Dus eigenlijk had hij zeker 2 keer meer moeten slaan. Eigenlijk kon je best wel vals spelen want ik heb een andere bal gevonden op de baan. Een roze. Die neem ik mee naar huis. Toen we thuis kwamen had Senna ook nog een bal. Die had hij gewoon uit de bak gepakt. Dat mag niet.

Daarna hebben we mijn verjaardags taart gehaald een Minniontaart. Een hele lekkere want ik had er een met vanielje en citroen. Opa zal de foto’s wel erbij zetten. Ook zijn we naar Disney Boardwalk gegaan. Daar kun je het vuurwerk van Disney World zien. We waren er precies op tijd maar deze keer hadden ze maar een heel kort vuurwerk. We hadden ze moeten zeggen dat ik jarig was. Dat hebben ze wel in het restaurant gedaan. Toen we klaar waren met eten kwamen alle mensen van het restaurant voor mij zingen en kreeg ik een lekker ijsje met chocolade en slagroom. Ik dacht dat ze het vergeten waren want ik heb een paar keer aan papa gevraagd of ze nog kwamen. Papa zei dat ik het zelf maar moest vragen dus toen die mevrouw kwam heb ik gevraagd: Will you sing for me? Dat heeft ze toen ook gedaan. Toen we thuis kwamen moesten we gelijk naar bed. Dat vond ik niet eerlijk want als je jarig bent mag je zelf zeggen hoe laat je naar bed gaat. Maar omdat iedereen naar bed ging en ik het licht niet uit wilde doen ben ik ook maar gegaan.

Morgen gaan we raketten kijken. Eigenlijk kan ik nu dat verhaal al wel schrijven want morgen is vandaag al gisteren. Maar dan wordt het nu zo’n lang verhaal dat ik denk dat ik dat morgen maar doe.

Noah

Wild Life

Vandaag zijn we naar Merrit Island Wild Life Revuge geweest. Dat is een mond vol en voor mij ook moeilijk om te schrijven. Voor hen die niet weten waar het ligt. Google maps . Dat schrijft voor mij makkelijker weg dan dat ik ga uitleggen dat het naast Kennedy Space Center ligt aan de kust.

Het is een natuur gebied waar veel vogels en krokodillen wonen. Ze hebben er ook hele mooie roze Flamingo’s. Ik heb er vandaag een heleboel gezien. Vliegend en staand. Weet u waarom een Flamingo op één poot staat? Dat vertel ik aan het eind van mijn belevenissen.

Het eerste wat we zagen toen we aankwamen was een hele grote schildpad. Die wilde de weg oversteken maar we konden niet gelijk stoppen. Niet dat we de schildpad overreden hebben maar omdat we er een foto van wilden maken. Maar toen Opa gekeerd was met de auto en we terug waren was de schildpad al weer weg en zolang waren wij toch niet weg geweest.

We zijn bij het visitor center geweest en daar hebben Senna en ik een Junior Ranger boek gekregen. Daar staan opdrachten in die we moeten maken en als we het goed gedaan hebben krijgen we een badge. Om dat het visitor centre hier uit vrijwilligers bestaat gaat die al om 04.00 PM dicht. Ik dacht dat ik nog wel tijd had om de opdrachten te maken maar ze waren al om 16.00 uur dicht en dat is niet eerlijk want nu heb ik geen badge. Had ik eerlijk gezegd toch al niet gekregen want ik had nog niet al mijn opdrachten gemaakt.

Daarna zijn we een weg gaan rijden waar je alleen met een pasje mag komen en deze had mijn vader gehaald. Het eerste wat we zagen waren 2 mannen die aan het vissen waren. We wilden natuurlijk weten wat ze gingen vangen en daarom zijn we gestopt. Ze gingen krabben vangen maar dan zonder hengel. Ze gooiden een stuk visdraad in het water en aan het eind daarvan zat een kippepoot. Ik krijg nu weer hetzelfde gezeur als met die pannekoek. Het is de poot van één kip en één kip heeft wel 2 poten, maar 2 kippen hebben niet één en dezelfde poot. Dus is het kippepoot en niet kippenpoot, pannekoek. Daar heeft die krab ook geen boodschap aan dus die eet lekker van die poot en wordt dan gevangen. Alleen vanmorgen waren ze vergeten de poot in het water te smijten toen een krokodil hem zag liggen en hem gauw pakte. Dat was toch iets anders aan de lijn dan een krab.

We hebben denk ik wel 10 krokodillen gezien en een heleboel vogels. Daarna zijn we naar Tante Linda Beach gereden. U kunt het geloven of niet maar het heet echt zo. Nouja bijna dan, Laat het Tante er maar af maar het heet echt Linda Beach. Je kunt daar lekker zwemmen en dat hebben we ook gedaan. Het lijkt net of je in Nederland bent aan het strand bij IJmuiden. Alleen zie je hier niet de hoogovens maar wel de gebouwen van het Kennedy Space Center en die staan heel vlak bij. We hadden vandaag niet genoeg tijd om ook daar nog naar toe te gaan maar we gaan er wel naar toe deze week. IK denk donderdag want morgen heb ik wat anders te doen.

Ik ga dan eerst een paar uur al mijn kado’s uit pakken en dan gaan we wat leuks doen. Dus woensdag wordt uitslapen, donderdag de lucht in en vrijdag terug naar de kust. Zo nu jullie dat weten hoef ik pas zaterdag weer wat te schrijven. IK ga nu stoppen want het is bij ons al 11.30 PM dus bij jullie 05.30 uur.

Als hij ook zijn andere poot intrekt valt hij op zijn snavel

Met gevaar voor eigen leven gevaren

Onze belevenissen van de afgelopen dagen hebben even op zich laten wachten. Ze hebben zo’n diepe indruk op ons gemaakt, dat we ze even goed tot ons moesten laten doordringen. Tja en dat kost al gauw meer dan een dag.

Vrijdag hebben we tussen de krokodillen gezwommen. Althans dat hadden we kunnen doen als we het gewild hadden. We zijn gaan roeien in het Wekiva State Park. Schitterend in één woord en echt daar is geen woord van gelogen. We kregen een soort van kano, maar toch ook weer niet want anders was het geen roeien meer, maar kanoën. Maar bij nader inzien was het ook geen roeien, want dat doe je met een roeispaan en ook die hadden we niet.Wel een soort van Kajak peddel maar dan zonder kajak. Wat het ook was, het was in één woord schitterend.

Glas helder water door een soort van bos waar, op zonnige plekken, de bewoners lagen te zonnen. 5 krokodillen hebben we zien liggen en één zwemmend. En dat dan terwijl je in een roeikajakkanoboot er langs vaart. Als ze het zouden willen konden ze met 1 slag bij je zijn. Gelukkig wilden ze dat niet en hebben wij het er levend vanaf gebracht. Logisch, want anders had u dit verhaal niet kunnen lezen.

Waar we wel vlak langs en zelfs overheen gevaren zijn dat waren de schildpadden. Die zwommen daar talrijk van groot tot klein. 4 ½ uur zijn we onderweg geweest. Niet dat we de gehele tijd gevaren hebben. We hebben onze roeikajakkanoboot aan de kant gelegd en hebben genoten van de zon en daarbij ook wat gegeten en gedronken. Ik kan nu gerust zeggen dat we Gatortail gegeten hebben. Maar dat hebben we toen maar even voor ons gehouden. We moesten tenslotte nog terug en we hadden op de heen weg al 5 krokodillen zien liggen. Er hoefde er maar 1 agressief te worden omdat we van een ander, wel of niet ver, familielid van hem of haar zijn staart genuttigd hadden.

Zaterdag hebben we genoten van de zon aan de rand van ons eigen zwembad.

Vandaag hebben we eerst Moederdag gevierd en gezwommen. Daarna zijn we naar Disney Springs gegaan. Daar zijn we in 2014 ook geweest maar toen waren ze ernstig aan het verbouwen en uitbreiden. Ook nu waren ze daar nog druk mee. Disney Springs is geen pretpark maar wel leuk om te bezoeken. Met allerlei winkels en restaurants> Er is zelfs een Lego winkel. Daar kun je bijna alle Lego stenen e.d. los kopen. Dus als je wat kwijt geraakt bent in de loop der tijd kun je ze daar weer per stuk kopen. Nou ja per stuk. Je kunt en beker vullen met alles wat je nodig hebt en ik kan u verzekeren dat de beide heren al menig onderdeel kwijt geraakt zijn.

Eigenlijk wilden we daarna het vuurwerk van Disney World gaan bekijken, maar er moest ook nog gegeten worden. Omdat we mogelijk dinsdag toch naar Disney World gaan hebben we het vuurwerk even laten schieten. Of we daarmee wat opgeschoten zijn leest u de volgende keer.

Na regen komt

Opa gaat zijn belofte waar maken. Hij gaat foto’s op het blog plaatsen. Om hem de tijd daarvoor te gunnen zullen wij het verhaal voor onze rekening nemen. Het heeft even geduurd voordat we weer online waren. Het heeft de afgelopen dagen geregend en dan kunnen we niet met de computer naar buiten.

Opa heeft al verteld dat we in een rivier gezwommen hebben. Dat water was best wel koud maar omdat het lekker warm was, was het ook lekker in het water. We gaan nog wel een keer terug want nu moesten we door het water lopen, de volgende keer mogen we met een band.

We zijn met papa en mama boodschappen gaan doen. Van opa en oma hebben we geld gekregen en daar hebben we allebei een nerf van gekocht. We hebben er één met 12 kogels. Geen echte maar van plastic. We mogen er wel mee schieten maar niet binnen en ook niet op elkaar. Maar dat kan wel want je voelt het toch niet. Alleen is de mijne al weer terug. Ik kan hem nog niet goed laden en die van Noah was al kapot. De kogels gingen er niet goed in. Daarom heeft Noah nu die van mij en heb ik mijn geld weer terug. Ik koop in Nederland er wel eentje die ik wel kan laden.

Papa heeft ook een speeltje gekocht. Een vishengel. Daarmee kun je vissen vangen en dat heeft hij ook gedaan. Wel 4. Maar die zijn allemaal weer terug in het water. Ik dacht dat papa ze mee zou nemen voor op de BBQ maar dat kon niet. Ook hebben we geen vis gegeten want de kibbeling waar ik om vroeg heeft mijn vader ook niet gevangen. Wel hebben we die vieze vogel weer gezien. Hij kwam kijken of er nog vis was. Papa heeft even gekeken en uitgevonden dat het een kalkoen gier was. Maar volgens Noah en mij is het een Floridiaanse dakschijter.

Gisteren was het heel vies weer en toen zijn we kleren gaan kopen in de outlet. We hebben weer nieuwe broeken en shirtjes. Opa ook en, dat was ik bijna vergeten, oma ook. Die moest nieuwe korte broeken hebben omdat ze thuis weinig gegeten heeft en nu nieuwe broeken nodig heeft.

Eten is hier ook heel lekker. Ze hebben hier heel veel biefstuk en dat vindt ik lekker. We hebben gisteren in een restaurant gegeten en daar kreeg papa een hele grote biefstuk. Die hebben we samen gedeeld en hij was zo groot dat we ook nog een stuk mee naar huis genomen hebben. Dat mag hier gewoon. Als je het niet op eet hoef je het niet in het restaurant te laten maar je moet het mee nemen van de mevrouw van het restaurant en thuis op eten. Precies zo als ik mijn bord niet leeg eet. Dan krijg ik het volgende dag weer.

We hebben ook allebei een mooie hoed gekregen en hebben ook een shirt met een krokodil en een haai erop. Die zijn om mee te zwemmen. Dan schrikken de andere mensen als wij er aan komen en gaan ze gauw weg. Hebben wij lekker het zwembad alleen. IK zal opa vragen of hij een foto wil malen, dan kunt u het zelf zien. Zo nu stoppen we want we gaan zwemmen en dan kan opa gelijk de foto’s erop zetten want als hij mee gaat zwemmen komt er weer niks van.

Doei tot de volgende keer

Oja, was ik bijna vergeten. Tante Linda gefeliciteerd en misschien leest u dit nog op uw verjaardag. We hebben ook een kadootje voor u gekocht maar we vertellen niet wat het is anders weet u gelijk dat u een shirt uit Amerika krijgt.

Papa zegt dat we na het zwemmen naar Celebration gaan. Dat is hier in de buurt en is heel leuk. We hebben wat te vieren en gaan daarom wat drinken. Wij zullen de eerste ronde betalen mag tante Linda de 2^e betalen. Hé tante Linda, goed plan van ons he.

We hebben nog even gewacht met het op het blog zetten van ons verhaal. We wilden jullie nog even vertellen wat we gedaan hebben vandaag, Eerst zijn naar een outlett geweest. Daar moesten we nog even wat schoenen terug brengen die te klein waren. We hebben gelijk grotere meegenomen toen we er toch waren. De outlett lag op de weg naar Celebration dus dat kwam goed uit. Ook had opa dan meer tijd om de foto’s bij elkaar te zoeken

Maar niet alleen papa en opa maken foto’s ook Noah en ik doen dat. We hebben een eigen foto toestel en ook wij maken een heleboel foto’s. Toen we in Celebration zaten te wachten tot we mochten eten vond ik het wel leuk om een groepsfoto van opa te maken en daarna van ons allemaal. Dat is heel mooi gelukt en opa zal hem erbij zetten. Maar omdat ook ik op de groepsfoto wilde ben ik er voor gaan staan en heb ik een foto van ons allemaal gemaakt. Een selfie maar dan van ons allen. Ik stond alleen iets te dichtbij maar hij is toch goed gelukt, vind ik.

Nu echt doei want ik had allang in bed moeten liggen.