Ik kan eindelijk weer mijn verhaal kwijt. Opa heeft er een hele tijd opgezeten en ik heb in het zwembad gezeten. Nu zijn ze druk met allerlei andere zaken en kan ik er mooi weer even op. Mooi weer hebben we de hele tijd al gehad dus dat zal wel even wennen zijn als we thuis zijn.

Opa heeft al geschreven dat we weer verhuisd zijn. Dat vond ik wel jammer want we hadden een mooi huis met een eigen zwembad. Koel hé. We hebben een heleboel krokodillen gezien en eentje lag er zo dichtbij dat we hem bijna konden aanraken. Eigenlijk konden we hem wel aanraken maar dat mocht niet van papa. Zijn staart lag dichtbij maar zijn kop lag wel 2 meter verder. Omdat je altijd 4 ½ meter uit hun buurt moet blijven zou ik mooi ruim 2 meter te kort komen voor zijn bek. Dat risico wilde ik niet lopen. Want als hij je te pakken krijgt loopt het altijd fout af en kun je niet meer lopen zegt mijn moeder. Senna zei toen dat als hij de andere helft op eet je nog wel kunt lopen maar niet meer kunt zien waar je loopt.

We zijn vandaag naar de Keys gereden. Daar zijn we al een keer geweest maar toen zat Senna nog in zijn wandelwagen en nu niet meer. We zijn naar Rob gereden. Die heeft hele grote vissen en die hebben zo’n honger dat ze de vissen gewoon uit je handen eten. Het zijn Tarpons zei mijn vader. Ze waren ook leuk om te zien want ze maakten ruzie met de pelikanen. Die wilden ook van de vis snoepen maar omdat de Tarpons uit het water moesten komen met hun grote bekken en de Pelikanen al boven water waren konden ze heel vaak al heel gauw de vis pakken. Als ik die Tarpon was zou ik die Pelikaan gauw in zijn poten bijten. Dan houdt die z’n grote bek wel. Oma wilde ook zo’n Tarpon een visje voeren maar ze zag niet dat onder de steiger door een Pelikaan er aan kwam. Voordat Oma in de gaten had dat de Pelikaan in de gaten had dat Oma een visje had, had die Pelikaan de vis al uit Oma’s hand gerukt. Mama heeft dat als het goed is gefilmd. Ik heb hem nog net gezien maar de kans is groot dat ik hem naar één of andere show ga sturen. Hebben die andere mensen ook een leuke avond.

Daarna zijn we naar Morada Beach gereden. Dat is een restaurant die aan het water ligt. Je kunt daar lekker eten en gelijk over het water kijken. Ze hebben er een strand en er staan een heleboel palmbomen op. We hebben daar lekker gegeten en mooie foto’s gemaakt. Oma heeft er ééntje met haar telefoon gemaakt en naar Tante Linda gestuurd. Die stuurde terug dat het een Bounty Beach is. Maar die hebben we daar mooi niet gekregen en we hebben wel ons bord leeg gegeten. Omdat ik nu dit verhaal schrijf kan opa er niet bij om er een foto van het strand bij te zetten. Het was er erg mooi aan het strand. We hebben veel foto’s gemaakt ook groepsfoto’s. Dat vonden ze leuk want het zand was erg wit. Het leek wel sneeuw. Opa wilde er een kerstkaart van maken en vroeg aan Mama of ze Prettige kerstdagen in het zand wilde schrijven. Maar dat kan helemaal niet want we hebben korte broeken aan en het is nog lang geen kerst. Senna en ik wilden eigenlijk gaan zwemmen daar maar dat mocht niet. Het kon wel want we hadden onze zwembroek al aan.

Da was wel makkelijk voor thuis want toen hoefden we alleen onze broek maar uit te doen en konden we gelijk gaan zwemmen. Dat hebben we ook gedaan. Nu zijn mama en oma druk in de weer om de koffers in te pakken. IK heb even gekeken of dat wel goed ging. Onze Lego moest wel mee kunnen en Senna en ik hebben er voor gezorgd dat deze als eerste in de koffer gingen. Die van Opa had hij ook al in zijn koffer liggen. Ja u leest het goed, Opa heeft ook Lego gekocht. Een watervliegtuig in de Lego winkel in de outlett. Als we thuis zijn zullen we hem wel helpen met het in elkaar zetten. Hij heeft 700 en nog wat onderdelen en 2 boeken waarin staat hoe dat moet. Papa is druk bezig twee stoelen vluchtklaar te maken. In ons eerste huis waren maar 2 makkelijke stoelen. Ze hebben er 2 bij gekocht. Van die inklapbare stoffen stoelen. Nu zie ik u al rekenen. 2 stoelen en 2 makkelijke stoelen, dan komen ze er dus nog te kort. Dat vonden Senna en ik dus ook. De stoelen zijn mee gegaan naar ons andere huis en ook weer naar ons hotel in Homestead. Dat papa nu druk bezig is komt omdat ze ook mee moeten naar Nieuwegein. Kunnen ze er daar in zitten. Omdat ze niet in de koffer passen en als handbagage niet toegestaan zijn, we hebben tenslotte al een stoel in het vliegtuig, gaan ze als extra bagage mee. Extra bagage kost extra maar nu hebben Senna en ik het weer gedaan. Ze zeggen dat het wandelwagens zijn, en die mogen zo mee. Ik zie al voor me hoe dat gaat aan de gate:

Sir, whats that. That is an wheelchair for the kids. The weels are in our suitcase so now it is an chair.

Geen woord van gelogen en dat in het Engels. Of het lukt is maar de vraag. Mocht u in Nieuwegein 2 makkelijke stoffen stoelen zien staan, dan weet u genoeg.

Meer zal ik maar niet schrijven over wat ze allemaal gekocht hebben. In Amsterdam komen we aan met een vlucht uit Londen maar niemand geloofd dat. We hebben een kleur die niet klopt met het weer van de afgelopen weken in Europa. Ook hebben we geen zin om te wachten op de vlucht uit de Malediven, want die komt pas veel later aan. Als we morgen weggaan is het al donker en moeten we gaan slapen in het vliegtuig want als we thuis komen is het al het einde van de middag. We moeten thuis vroeg naar bed want maandag moeten we weer naar school. Lekker hoor, je kunt niet eens uitrusten van de vakantie. Ik denk dat ik maar een foto van het strand naar school stuur en zeg dat we ingesneeuwd zijn. Voordat de sneeuwschuivers in Florida zijn heb ik al weer vakantie.

Oma zit aan de laptop te rukken. Hij moet de koffer in en ik ook, nou welterusten dan maar en tot overmorgen dan ben ik er weer en kan ik mijn verhalen gewoon aan jullie vertellen. Hoewel ik het opschrijven ook wel leuk vind. Goed hé voor groep 2. Het heeft me aardig wat zweet gekost, maar dat zou ook wel eens door het weer kunnen komen.