Dat zeiden we 3 weken geleden toen we aankwamen bij Quality Inn. We zitten nu in de Travelodge en die ligt er naast. Maar voordat het zover was hebben we eerst nog een paar dagen in Naples door gebracht. Daar hebben we (nog) niet veel over geschreven puur omdat we niet veel gedaan hebben. We hebben een dag aan het strand doorgebracht heerlijk om te zwemmen en om het kleurenschema aan te passen. Beiden is goed gelukt.

Uiteraard hebben we ook nog een outlett bezocht omdat er tenslotte nog kleding aangeschaft moest worden. Hier hebben ze nog echte outlett prijzen en geen overjarige winkeldochters. We hebben in ieder geval genoeg om een paar Amerika loze jaren uit te kunnen zingen.

Gewandeld hebben we ook nog. In het Lovers Key State Park. We hadden tenslotte nog niet zoveel krokodillen gezien. Na de wandeling konden we er één bijschrijven. Hoewel we blij waren er weer één te hebben gezien, nu zeggen we ééntje maar. Hoe dat zo vertel ik later.

Vanmorgen hebben we ons huis in Naples moeten verlaten. Met pijn in ons hart. Ten eerste omdat we nu naar ons laatste overnachtings adres gaan en ten tweede is het toch wel ernstig prettig een “eigen” huis te hebben met zwembad. Je hoeft niets te delen, kunt zelf je eten koken en je hebt nog de ruimte ook. Dus gisterenavond de eerste grote krachtmeting. Alles in de koffer zien te krijgen. Het is gelukt en we hebben zelfs nog kilo’s over.

Vandaag zijn we terug gereden naar Homestead. Dat deden we via de Interstate 41, de Tamiamitrail. Een weg die van Tampa naar Miami gaat. Deze hadden we al een keer gereden maar toen in de richting Tampa. Na enige kilometers de eerste stop. Een echte boardwalk dwars door de everglades. Nu wil het zo zijn dat water en een hoge temperatuur goed zijn voor een grote hoeveelheid muggen. Ze hebben veel water en het was vandaag dik boven de 30 gr. Reken maar uit hoeveel muggen dat zijn. Pijnlijk genoeg een heleboel. Aan het einde van de boardwalk, of eigenlijk halverwege, want je moet hetzelfde stuk weer terug, lag een houten uitkijk vlonder met een houten reling. Op de vlonder kijk je dan uit over het water en als je net naast de reling kijkt dan krijg je de schrik van je leven. Een levensgrote krokodil lag daar heerlijk op een boomstam te zonnen. Het puntje van zijn staart op een cm van de reling. Zijn kop lag ruim 2 meter verder. Op de terugweg stak er nog een grote schildpad over. We hebben daar een groot aantal goede foto’s van kunnen maken want die beesten zijn doorgaans niet zo snel.

Ook bij onze lunchstop ergens aan het water hebben we 3 krokodillen gespot en vastgelegd. We vonden toen al dat we er veel gezien hadden, want ik had nog niet eens verteld dat we ook nog 3 baby krokodillen gespot hadden. Ook deze keer hebben we een aftakking van de I41 genomen. Deze durtroad gaat tussen de everglades door en komt aan het einde weer op de I41 uit. Gelijk bij de eerste stop wilde Sander zijn hengel uitwerpen en dat heeft hij een paar keer gedaan. Het water was zo helder dat je kon zien wanneer de vis beet. Tegen het einde kwam een krokodil kijken wat er aan de hand was en toen hebben we het vissen opgegeven. De krokodil mocht eens mee willen gaan doen. Om een lang verhaal kort te maken we zijn gestopt met het tellen van de krokodillen. Op enig moment zagen we er 7 tegelijk en we hebben nog een volle dag in de everglades. Dat zal dan ook ons laatste vakantie uitje worden. Vanuit Homestead rijden we morgen in de richting van de Key’s en doen ook de everglades nog aan.

Zaterdag vliegen we pas in de avond zodat we in de ochtend voldoende de tijd hebben alles in de koffers te stoppen. Nu hadden we nog enkele zaken los in de auto liggen. De laptop gaat er als laatste in zodat we onze belevenissen van morgen nog met jullie kunnen delen.